Afgelopen zaterdag
mochten we onze koppositie verdedigen tegen directe concurrent Voerendaal.
Vorig jaar wisten we voor het eerst sinds tijden de sympathieke Zuid-Limburgers
een nederlaag toe te dienen, dus vol goede moed vertrokken we naar café Keulen
in het heuvelachtige Klimmen, net niet euver
de päöl. Niets werd aan het toeval overgelaten, alles was strak geregeld en
we kwamen dan ook ruim op tijd aan in de speelzaal. Nu nog de goede zetten doen
en dan zouden we een mooie stap richting een eventueel kampioenschap zetten.
We zaten net aan de
koffie toen langzaam maar zeker alle spelers binnen kwamen druppelen. Dit
leverde naast een gezellig weerzien met vele oude bekenden ook de nodige
hilariteit op. Bij het zien van César keek Lars wie ein boetsauto: “Speel jij bij ons mee?!”, hetgeen hem op een
bulderend lachsalvo van onze interne wedstrijdleider kwam te staan. Het was
Lars even ontschoten dat ons derde op dezelfde locatie een degradatieduel met
Voerendaal 3 uit mocht vechten, wat aan zijn verwarring een eind maakte. Het
derde werd hierdoor kennelijk wel op scherp gezet, want ze wisten het duel met
5,5-2,5 gedecideerd naar zich toe te trekken. Met o.a. een punt aan het eerste
bord van César.
Bij het plaatnemen achter
te borden, bleek bij ons al gauw dat we een zware kluif aan onze tegenstander
zouden hebben. Met maar liefst acht titelhouders lieten de Voelenders zien dat het hen menens was en we alles op alles zouden
moeten zetten om de matchpunten mee naar Tilburg te nemen. Desalniettemin
gingen we er zoals altijd vol bravoure tegenaan en dan zouden we wel zien hoe
ver we kwamen. Dat was een redelijk eind, maar ditmaal niet ver genoeg. De
eerste uitslagen waren gunstig voor ons, maar de Voerendalers bleken taai en in
de laatste uren kantelde de wedstrijd.
Het eerste halfje werd in
een kort zettenaantal, maar relatief laat aangetekend door Bianca. Tegen
Patrick Driessens kwam al vlug een stelling op het bord met een pion meer voor
Bianca, maar Patrick een optie tot zetherhaling had. Hij zocht naarstig naar
alternatieven, maar na een stevig denkuurtje kwam hij tot de conclusie dat
remise pakken de beste optie was. Ongetwijfeld niet wat beiden zich er van
tevoren bij voorgesteld hadden, maar soms ontkom je er niet aan.
We kwamen op voorsprong
door Jasper, die na een interessante openingsopzet langzaam maar zeker aan
mocht tonen dat zijn paardenpaar meer potentie had dan het loperpaar van Henk
Temmink. De paarden sprongen naar mooie velden en toen materiaalverlies
onvermijdelijk bleek, kon Jasper een mooie overwinning aan zijn palmares
toevoegen.
Ook Herman toonde weer
eens aan dat hij in bloedvorm verkeert. Tegen een in allerijl opgetrommelde
Christian Braun, trok hij fel van leer en verleidde de witspeler tot een
stukoffer. Herman bleek de wilde complicaties uitstekend getaxeerd te hebben en
mocht als beloning een eindspel met een sterk paard tegen twee pionnen meer tot
winst voeren. Dit bleek een eenvoudige opgave voor onze topscorer, die daarmee
op een bijzonder knappe 5 uit 5 kwam!
Na dit geweld volgden nog
halfjes van Anne en Lars, die hun grootmeesterlijke tegenstanders keurig in
bedwang hielden. Lars kreeg een lastige stelling op het bord tegen Felix Levin,
maar zocht op tijd naar tegenspel en dit zal uiteindelijk afdoende zijn geweest
voor een puntendeling. Anne offerde een kwaliteit tegen Daniel Hausrath en
kreeg daar een pion en mooie velden voor terug. Het zag er op dat moment
dusdanig rooskleurig uit voor ons dat de zaak forceren, voor zover dat überhaupt
mogelijk was, een onnodig risico leek en Anne besloot dan ook het halve ei te
nemen.
De stand begon er
daardoor erg gunstig uit te zien voor ons, maar Voerendaal begon ook op enkele
borden hun voordeel te cashen. Tijmen leek ontketend na zijn eerste overwinning
voor SJ 1 dit seizoen, maar helaas kwam hij er in deze partij niet aan te pas
tegen Bernhard Stillger. Op de vraag hoe zijn partij verlopen was, kwam hij op
de terugweg niet verder dan “Ja….”, waarna verder vragen me overbodig leek.
Ook Nick wist zijn
stelling niet droog te houden tegen Ivo Wantola. Gedurende de partij verloor
hij steeds meer de controle over de stelling en kon hij het zwarte offensief
geen tegenwicht bieden. Hij probeerde het eindspel nog lang te keepen, maar er
bleek geen houden een, waarmee de stand weer gelijk getrokken werd.
Naast me zag ik dat Mark
zich solide opstelde tegen Ruud van Meegen, maar Ruud toonde zich niet onder de
indruk en zette zijn stuken goed neer. Wellicht dat Mark ergens een kansje op
voordeel heeft gemist, maar zoals de partij zich voortzette wist Ruud keurig
steeds meer zwaktes in het witte kamp te creëren, waardoor Mark genoodzaakt was
een pion te geven. In plaats van deze meteen van het bord te snoepen, had Ruud
er beter aan gedaan eerst nog wat lijnen te openen alvorens de materiële
achterstand weg te poetsen. Nu kon Mark nog een vesting innemen, die het
moeilijk maakte verdere vorderingen te maken. Na een remiseaanbod overwoog Mark
kort om ijzer met handen te breken, maar hij zag in dat dit een onmogelijke
opgave zou zijn en berustte in een puntendeling.
Met een 4-4 tussenstand
leek het erop dat de wedstrijd in het gunstigste geval op 5-5 zou komen. Zelf
was ik tegen Thomas Trella in een eindspel beland waarin twee resultaten
mogelijk waren. Het was misschien niet verloren, maar mij was duidelijk dat
Thomas zich dit tot het uiterste zou willen laten bewijzen. Stefan had na een
aantal tactische schermutselingen en dame-eindspel op het bord tegen Valentin
Buckels. Valentin had een pion meer, maar remise was zeker niet ondenkbaar. Een
spannende climax hing in het verschiet!
Helaas ging het vanaf dit
moment echter rap bergafwaarts voor ons. Stefan verloor zijn belangrijkste
troef, de vrijpion op f3, en het was duidelijk dat hij bij nauwkeurig spel van
wit niets meer in te brengen zou hebben. Dit maakte bij mij een ‘de dood of de
gladiolen’-gevoel los, maar in het restant van de partij heb ik geen gladiool gezien
en Thomas tikte het eindspel dan ook keurig uit. Ook bij Stefan gebeurden
helaas geen wonderen meer, waardoor
we de wedstrijd met 6-4 verloren.
Uiteraard waren we na
afloop even van de wap, maar
uiteindelijk bleek Voerendaal over het taaiere zitvlees te beschikken en
daarmee valt er op hun zege weinig af te dingen. We besloten deze nederlaag van
ons af te gaan eten bij ‘Touch of India’ in Eindhoven waar Herman, en wij in
zijn kielzog, hartelijk ontvangen werden door de eigenaar. Tijdens deze
heerlijke maaltijd was het weer gezelligheid troef en een blik op de stand
leert ons dat een kleine misstap van Voerendaal genoeg is om ons weer volledig
mee te laten doen. Aan ons dus om te druk erop te houden nu. Na een pauze in
januari zal Venlo onze eerstvolgende tegenstander zijn, voor mij wederom een
reünie met veel bekenden. Dan zullen we proberen iets oet d’n aek te gaon dreije!
Mart Nabuurs