Przewalskipaarden in de Kampina

Een soort kudde van een grote veterinaire diversiteit versperde mij de weg naar Boxtel. Wat te doen, als  wedstrijdleider en dierenpolitie in geen velden of wegen te bekennen zijn ? Het dichtstbijzijnde obstakel was waarschijnlijk een wisent. Hij leek in ieder geval sprekend op een plaatje uit mijn Verkade-album: Apen en Hoefdieren in Artis. Non verbale tekens en  geluiden hadden geen enkele invloed op het beest. Omdat aanraken zetten is, praktiseerde ik een soort eenmansscrum die ik kansloos verloor. Dan maar mijn fruit afwerpen maar dat werkte averechts. Die beesten weten niet wanneer het op is. Ik was geheel omsingeld. Pat dus, maar ik zag aan hun blik dat ze niks voelden voor remise. "Pleurt op" leek me ook niet de oplossing dus ik pakte mijn notatieboekje en las de partijen langzaam voor. Ik had genoeg verliespartijen voor het komende halfuur. Na 10 mintuten was de lol er al vanaf en kon ik verder fietsen. Ruim op tijd betrad ik café Rembrandt voor mijn debuut in SJ 5. Daar maakte ik kennis met Constantijn Beukema, de andere debutant.

Tijdens de wedstrijd gebeurde er alleen op mijn bord praktisch niets. Dat ik daar zo lang over deed is ronduit genant. Naast mij produceerde Christiaan een nieuwtje in het siciliaans. Dit gaat de boeken niet halen. Op de andere borden gebeurde zoveel  dat alleen de spelers dit fatsoenlijk kunnen navertellen. De partij van Constantijn was in mijn ogen de mooiste. Hij speelde als Bobby Fischer in zijn jonge jaren. Met speels gemak kwam hij via de h-lijn binnen om vervolgens een dame te gaan halen. Er is maar één probleem, hoe kunnen we dit talent behouden voor het vijfde ?

In de viewer de partij van Constantijn, inclusief commentaar van hem!


Tot zover, Toon Mentink