donderdag 10 november 2016

Vught 2 - SJ 5

Voordat het prozaïsche deel aanvangt wil ik even ingaan op de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid. Dit zijn mensen met een wetenschappelijke mening, die mensen met een gekozen mening adviseren. Als je een mening kiest mag je regeren omdat het volk ook jouw mening gekozen heeft. Een aantal hinderlijke bijverschijnselen zijn, democratie en populisme.  Deze week schafte de WRR de ‘allochtoon’ af. Enkele jaren gelden schafte Maxima de ‘Nederlander’ af en we zijn al enige tijd bezig ‘Zwarte Piet’ af te schaffen terwijl ik daarvan juist zeker weet dat hij niet bestaat. Het is dus mogelijk iets af te schaffen dat niet bestaat. 

Nadat ik de eerste wedstrijd een bloedeloze remise had afgeleverd besloot ik de remise af te schaffen. Ik had dus nog twee opties, ongeveer hetzelfde als bij de verkiezingen in de VS. Ik verloor en gaf het ook toe. In de VS gaat er iemand verliezen waarvan één ervan het niet zal toegeven. Dat is weer het mooie van politiek en een van de grootste nadelen van schaken.

De, bij mijn weten enige hoogleraar in mijn team, speelde tegen iemand die sinds kort niet meer bestaat. Aan zijn naam kon je al zien dat het niet pluis was, en als je dan ook nog tegen Guus van Heck moet, ben je kansloos. Naast Guus zat Thomas iets uit te broeden wat niet klopte maar desondanks wel bestond. Thomas is een vakkundig illusionist. Uiterlijk is het al sprekend Hans Klok, maar hij maakt het volledig waar op het bord. Hij won maar een goede illusionist vertelt nooit hoe hij dat doet. Naast mij zat Emil te verliezen maar deed dat aanzienlijk minder tijdrovend dan ikzelf. Marieke deed wat een teamleider behoort te doen, remise maken en de einduitslag delegeren naar de laatste drie spelers. Deze voorbeeldige werknemers Paul Harry en Leo deden meer dan hun plicht. Je ziet het al aan hun bordzit, rustig en geconcentreerd. Zij geven je de indruk dat winnen helemaal niet zo moeilijk is. 

'Paul Castermans speelde aan bord 6 tegen Frank Donders, een gepensioneerde man. Vanwege het geachte verschil in leeftijd en dus ervaring schonk hij dan ook op zet vijf alvast een pion aan Paul ter compensatie. Helaas voor hem zag hij deze vervolgens niet meer terug. In de positie die hieruit voortvloeide ontstonden er genoeg kansen op complicaties. Helaas zijn deze, zoals wel vaker, niet altijd in het voordeel van de oudere speler. Toen hij dan ook nog een tweede pion en een stuk verloor, leek het einde dan ook in zicht. Nadat de dames werden geruild, werd tot overmaat van ramp zijn toren ook nog eens gepend. Frank zag het somber in en besloot het punt aan De Stukkenjagers over te laten.'

Volgende keer zijn de broers Beukema er weer bij, dus als ik Marieke was, zou ik Emil en mij niet meer opstellen.

Toon M

Geen opmerkingen:

Een reactie posten