Wat moet je
als je een dringend verzoek krijgt om ongezien, niet gehinderd door kennis, een
verslag te schrijven over iets wat wel heeft plaats gevonden, maar waar je niet
bent bij geweest? Gelukkig geeft fictie een onbelemmerde vrijheid, iets waarvan
Geert droomde, maar waarvan hij nu toch via de rechter een deksel op de neus
heeft gekregen. Minstens zo gelukkig voor ons zelfvertrouwen werden we in die
fictieve wereld niet weggeschreven en bleven de vooronderstellingen opvallend
goed binnen de foutenmarge.
Terug naar de werkelijkheid dus:
Guus V speelde op 1 en zorgde geheel zelfstandig voor de 1 die hem in de fictieve wereld ook werd toegekend. En daar kwam totaal geen geluk aan te pas. Ook de veronderstelde degelijkheid en rust bleken op meer dan een fata morgana te berusten
Of Eric getergd was, weet ik niet, in ieder geval niet omdat hij niet op 1 speelde, want dat was eigen keuze, maar hoe dan ook, op mij maakt hij altijd een getergde indruk en dat stelt me vooraf altijd redelijk gerust over de afloop. Zeker op 2 en met wit kan het dan niet meer stuk en dat ging het ook niet.
Zelf zat ik op 3 met zwart en zag daar mijn poging tot het Budapester gambiet afgewezen. Het ging lang gelijk op, totdat mijn tegenstander zich verrekende en moest ervaren dat het geplande schijnoffer ook echt een stukoffer werd en dan wordt het vechten tegen de bierkaai.
Guus van H. was nog lang bezig, er stonden nog veel stukken op het bord, maar het mat in 1 met behulp van paard en dame noopte hem tot krasse maatregelen. Dat leek nog lange tijd het beoogde effect te sorteren, maar toen de rook optrok bleef daarna een met de borst vooruit marcherende vijandelijke vrijpion over, die weliswaar de eindstreep niet haalde, maar dat was uitsluitend te wijten aan een, zoals het een gentleman betaamt, terechte opgave van Guus, waarmee het veronderstelde resultaat, berustend op 140 jaar gezamenlijke ervaring, volledig werd gerealiseerd.
Terug naar de werkelijkheid dus:
Guus V speelde op 1 en zorgde geheel zelfstandig voor de 1 die hem in de fictieve wereld ook werd toegekend. En daar kwam totaal geen geluk aan te pas. Ook de veronderstelde degelijkheid en rust bleken op meer dan een fata morgana te berusten
Of Eric getergd was, weet ik niet, in ieder geval niet omdat hij niet op 1 speelde, want dat was eigen keuze, maar hoe dan ook, op mij maakt hij altijd een getergde indruk en dat stelt me vooraf altijd redelijk gerust over de afloop. Zeker op 2 en met wit kan het dan niet meer stuk en dat ging het ook niet.
Zelf zat ik op 3 met zwart en zag daar mijn poging tot het Budapester gambiet afgewezen. Het ging lang gelijk op, totdat mijn tegenstander zich verrekende en moest ervaren dat het geplande schijnoffer ook echt een stukoffer werd en dan wordt het vechten tegen de bierkaai.
Guus van H. was nog lang bezig, er stonden nog veel stukken op het bord, maar het mat in 1 met behulp van paard en dame noopte hem tot krasse maatregelen. Dat leek nog lange tijd het beoogde effect te sorteren, maar toen de rook optrok bleef daarna een met de borst vooruit marcherende vijandelijke vrijpion over, die weliswaar de eindstreep niet haalde, maar dat was uitsluitend te wijten aan een, zoals het een gentleman betaamt, terechte opgave van Guus, waarmee het veronderstelde resultaat, berustend op 140 jaar gezamenlijke ervaring, volledig werd gerealiseerd.
Ondanks deze
mooie 3-1 valt te vrezen dat Maurice de Hond het in April in ons geval toch bij
het rechte eind zal hebben. Als dat kan helpen bij de onjuistheid van zijn
voorspellingen voor Maart, dan is dat mooi meegenomen.
Theo M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten