Donker en
nat, vier heren tegen de houdbaarheidsdatum aan, gingen op zoek naar een
locatie die naar alle waarschijnlijkheid Mierlo heette. Omdat de opgetelde
oriëntatie van de vier, aangevuld met een te moeilijk navigatiesysteem, niet
tot een eenduidige uitkomst leidde, rekenen we Geldrop ook goed.
Achter de
sportkantine zou geschaakt worden. Aarzelend namen we plaats nadat we de
inrichting enigszins bijgesteld hadden. Toch bleven de temperaturen schommelen
tussen de 31 en 38 graden Celsius. Een
meting in Fahrenheit hielp ons niet verder. We bevonden ons op een clubavond
waar de Gaasbeekse Boys één derde van de totale aanwezigheid uitmaakten. Drukbezet
was niet het juiste woord, maar saai was het zeker niet. Het meisje achter de
bar haalde mij in ieder geval helemaal uit mijn isolement. Haar stralende
aanwezigheid moet tot ver buiten Helmond en Eindhoven voelbaar geweest zijn.
Tijdens het
schaken bleek dat ik toch de enige was waar het meisje achter de bar haar
sporen had nagelaten. Mijn drie teamgenoten schoven alleszins redelijk met hun
stukken, terwijl bij mij het aantal wederzijdse penningen nauwelijks te tellen
was. Er werd dus flink getwijfeld aan de kwaliteit van mijn stelling. Was mijn
positie op bord één niet in gevaar? Zou ik verbannen worden naar Gaasbeekse Boys
2, als het resultaat niet naar wens zou zijn? Nee dus, wij schaken alle vier voor Inge en
thuis zitten Guus en Fransien met spanning te wachten op een uitslag. De
wedstrijd had werkelijk alles wat een wedstrijd zo aantrekkelijk maakt. Er werd
geremiseerd, er werd gewonnen en de gastvrijheid werd geen geweld aangedaan.
Globaal eindig je dan op 2-2.
Het afscheid
van het barmeisje viel me zwaar maar de teamgeest hielp me er boven op. Met behulp
van een nekklem werd ik in een Toyota Prius gefrommeld. Zo ontkwamen we
langzaam aan de zwaartekracht van Mierlo maar het kan ook Geldrop geweest zijn.
Gaasbeekse
Boys
Geen opmerkingen:
Een reactie posten