maandag 23 januari 2017

Tatasport

De roeier is natuurlijk ook maar een mens, maar het moet een zware last zijn om de finish pas te zien als je er voorbij bent. Je ziet hooguit andere boten naast je, iets voor je of in het ergste geval iets achter je. Je weet alleen dat zij de finish ook niet zien. In elke boot zit een raar mannetje dat pretendeert de finish wel te zien. Hij zegt dat we harder moeten roeien maar doet zelf niks. Het is een naar kereltje. Hij weet dat we hem niet slaan omdat hij te klein is. Daardoor gaat hij steeds harder schreeuwen naarmate we dichter bij die finish komen.

De hoogspringster is verschrikkelijke mooi lang en elegant. Als ze haar trainingspak uit doet fleuren de mannen op. De meeste dames strijken hun haren naar achteren en kijken naar iets op de tribune. Dan gaat de hoogspringster op weg naar haar matras. Vlak voor de lat draait ze zich nog één keer om naar haar publiek. Dan toont ze haar mooie platte buik aan een overvliegende vogel. Een lichte kanteling van haar bekken maakt alles nog mogelijk. Dan land ze, de lat bleef er roerloos onder. Net langzaam genoeg verlaat ze haar matras, de mannen zuchten. Eén man op de tribune maakt gebaren met zijn hand en arm. De hoogspringster kijkt aandachtig omdat het haar coach is. Ze denkt er het hare van.

De schaker is een wat morsig type. Hij heeft al zijn gedachten in het spelletje gestopt. Soms oefent hij gedachten uit een boekje, maar aan het bord is hij hulpeloos alleen met zijn hersenspinsels. Zijn rating geeft hem enige informatie over zijn positie binnen een merkwaardig gezelschap. Het resultaat doet totaal geen recht aan het geniale van zijn gedachten. Het kan goed zijn dat zijn gedachten even weg glipten naar de borsten van de serveerster waar hij net zijn koffie had gehaald. Ze was heel aardig en je kon bijna niet zien dat ze medelijden had met de schaker. De serveerster had een man die voetbalde op zondagmorgen, dan was het lekker rustig thuis. Als haar man thuis kwam had hij het meestal over de scheidsrechter, die zij niet kende en haar totaal niet interesseerde. Wel wist ze dat scheidsrechters hele rare mensen zijn, en meestal onuitstaanbaar. Ze sprak het nooit uit maar wist zeker dat ze de scheldwoorden aan zichzelf te wijten hadden. Een blinde mol ziet twee keer zoveel. Als de schaker thuis komt heeft hij  niets. Hij zou zijn partijen op kunnen slaan in een database maar dat is, net als postzegels verzamelen een hobby die langzaam gaat uitsterven. De schaker weet dat zijn resultaten op zijn club verwerkt en besproken worden dat maakt zijn leven nog ondragelijker. Hij is nu aanbeland op het aller laagste niveau van sociaal contact. Alleen, de politicus is er nog slechter aan toe. 

Randpion

Geen opmerkingen:

Een reactie posten