Nick (4) won al vroeg in de partij een gezonde kwaliteit. Dat voordeel hield hij keurig vast. Toen zijn tegenstander te nadrukkelijk zocht naar tegenkansen liep het mat. 0-1
Op dat moment stonden "we" op alle andere borden prettig.
Helaas kwam er bij Stefan (1) plots een gemene truc in de stelling (loper x gedekte centrumpion) die beide spelers vooraf niet zagen aankomen, maar waar de tegenstander dankbaar misbruik van maakte. 1-1
Herman (2) had volgens eigen zeggen al vanaf zet 3 een duurzaam voordeeltje (veld d5!) en bouwde dat tegen het einde secuur uit naar een gewonnen eindspel. 1-2
Lars (3) won in het middenspel materiaal (kwal en wat pionnen), maar de stelling was zo gecompliceerd dat hij een paar pionnen weer moest inleveren. Het eindspel leek minimaal remise, maar in de zenuwslopende incrementfase wikkelde Lars ongelukkig af naar een eindspel T vs T+L en dat wist zijn tegenstander na lang zwoegen tot mat te voeren. 2-2
Dus moest er gevluggerd worden. Met de wetenschap dat UVS in de barrage aan een 2-2 genoeg had om door te gaan.
Stefan en Lars namen revanche door allebei soepel te winnen. Er stond intussen zoveel publiek tussen de verschillende borden dat Nick en Herman niets meegekregen van die comfortabele voorsprong.
Ze stonden allebei zeer goed, maar gingen forceren voor de winst. Gelukkig was het Nick die zich net op het juiste moment liet informeren naar de tussenstand. Hij kon resoluut afwikkelen naar een knalremise eindspel en zo het winnende halfje binnen tikken! Dat de winstpoging van Herman zelfs nog uitmondde in een onfortuinlijke nederlaag was slechts van belang voor de statistieken.
Miedema - Beukema 1-0 (0-1)
Grooten - Houben 1-0 (0-1)
Klip - Vereggen 1-0 (0-1)
Bijlsma - vd Linden 1-0 (rem)
Detail: alleen Nick wist met zwart remise te maken, de andere zeven zwartpartijen gingen allemaal verloren.
Henk Jan Beukema
dinsdag 22 november 2016
donderdag 10 november 2016
Stukkenjagers 1 ruim langs de Wijker Toren
Normaal gesproken komt men elk jaar maar een keer naar Wijk aan Zee, uiteraard voor het Tata Steel schaaktoernooi in januari. Sommige dingen veranderen nou eenmaal nooit. Wat ook nooit verandert is de matige OV verbinding naar Wijk aan Zee toe. We hadden ons al zo goed als neergelegd bij een drie uur lange reis met diverse treinen en bussen, tot het moment waarop Stefan als redder in nood verkondigde toch een auto had weten te regelen. Eenmaal aangekomen in Wijk aan Zee herkende ik het bijna niet. Geen grote tenten met gezellige groepen schakers, maar een vrijwel lege sporthal wat toch een apart gevoel geeft.
Schaaktechnisch viel er gelukkig wel veel te beleven. Op bord 1 leek Herman Grooten de opening een stuk beter te begrijpen dan zijn tegenstander, waar ik niet echt van op keek. Ik heb nu al best wat jaren met Herman in een team gezeten en ik ben vaak erg onder de indruk van de manier waarop Herman vrijwel al zijn partijen in winst weet om te zetten. Ook deze keer leek er geen vuiltje aan de lucht en was de tegenstander strategisch helemaal zoek gespeeld. Of Herman onbewust het nog spannend wilde maken zullen we nooit weten, maar feit is dat er opeens een stuk af ging. Gemist, kan gebeuren, gewoon doorspelen. Gelukkig bleken een tweetal vrijpionnen dermate lastig dat het resterende eindspel van T+P tegen T+2p wel remise zou worden, ware het niet dat Hermans tegenstander de kracht van paard en toren onderschatte en pardoes mat ging. Een meevaller!
Op bord 2 werd Anne Haast getrakteerd op een 1.d4-d5 2.c3 opening, waar men in het algemeen nou niet echt blij van wordt. Gelukkig gingen beide partijen daarna snel tot actie over. Een serie combinaties volgde en toen de rookwolken waren opgetrokken bleek er een zetherhaling in te zitten waar niet meer aan te ontkomen viel. Van bord 3 heb ik vrij weinig meegekregen, behalve dat de partij redelijk gelijk opging totdat Lars Vereggen in alle haast een toren cadeau kreeg.
Stefan Beukema wist op 4 vrij snel gelijk spel te krijgen. Bij de overgang van de opening naar het middenspel wist hij een paar venijnige trucks op te zetten die zijn tegenstander al snel te machtig werden. Op bord 5 wist Biancamet in een typische Franse structuur een aantal zwaktes uit te lokken die de zwartspeler uiteindelijk fataal werden. Mark Haast zette met zwart in een razend tempo een egelstructuur op het bord, waar menig clubspeler jaloers op zou worden. Rustig afwachten, uiteraard niet rokeren, maar langzaam met de koning via e8-f8-g8 naar h7 lopen en kijken waar wit gaat forceren. Op een gegeven moment had Mark bijna een uur meer op de klok en kon toen rustig de tijd nemen om alle witte pionnen een voor een op te peuzelen.
Met 5.5 uit 6 op de hoogste borden was de overwinning al een feit, maar ook op de lagere borden viel er nog een hoop te genieten. Nick Bijlsma had met wit een machtig centrum weten op te bouwen, maar wel ten koste van een aantal zwakke pionnen. Toen zwart zich aan deze pionnen vergreep, leek wit een mooie koningsaanval te kunnen ontwikkelen. Zwart had echter toch nog voldoende tegenspel en met nog 3 minuten voor 15 zetten koos Nick eieren voor zijn geld via een zetherhaling.
Mart had op bord 9 het loperpaar gewonnen ten koste van een pion en het was nog maar de vraag of dit voldoende compensatie bood. Toen er nog wat een aantal stukken afgingen kwam er een dubbel toreneindspel op het bord met ongelijke lopers, waarin wit de zevende rij stevig onder controle had. Dit leek er wel kansrijk uit te zien, maar zwart verdedigde zich goed en de vrede werd even later alsnog getekend. Op bord 10 kon Winifred als invalster lang standhouden en leek ze zelfs even het betere van het spel te hebben. Ik heb gemist waar het precies fout ging, maar op een gegeven moment stond er opeens een wit paard op f7 en dat belooft meestal niet veel goeds.
Ikzelf wist op bord 8 mijn eerste overwinning voor De Stukkenjagers 1 te behalen, waarop ik het spreekwoord ‘de aanhouder wint’ wel erg toepasselijk vond. Wit zette de opening wat tam op, waardoor zwart het initiatief kon overnemen en via een reeks combinaties een tweetal pionnen kon buitmaken. Het ongelijke lopereindspel dat resteerde, waarbij de dames nog op het bord waren, kwam niet in de buurt van remise, mede door de onveilige koning van wit en een zwarte vrijpion op b2. Noemenswaardig was het moment waarop de b-pion promoveerde, waardoor ik even later Dbg1 en Dce3 met mat mocht noteren. Ik schaak nu toch al heel wat jaren en ik kon me niet herinneren ooit een damezet met dubbele letters te hebben moeten opschrijven.
Als chef de cuisine had Bianca wederom een uitstekend Italiaans restaurant uitgekozen, waar de wedstrijd nog eens uitvoerig werd geëvalueerd en alvast werd vooruitgekeken naar de komende wedstrijden. Door deze overwinning staat De Stukkenjagers namelijk een matchpunt los op Voerendaal en Wageningen. Het is nog wat vroeg om het woord ‘Meesterklasse’ in de mond te nemen, maar met een prima seizoenstart heeft Stukkenjagers alles nog in eigen hand!
Tijmen Kampman
Schaaktechnisch viel er gelukkig wel veel te beleven. Op bord 1 leek Herman Grooten de opening een stuk beter te begrijpen dan zijn tegenstander, waar ik niet echt van op keek. Ik heb nu al best wat jaren met Herman in een team gezeten en ik ben vaak erg onder de indruk van de manier waarop Herman vrijwel al zijn partijen in winst weet om te zetten. Ook deze keer leek er geen vuiltje aan de lucht en was de tegenstander strategisch helemaal zoek gespeeld. Of Herman onbewust het nog spannend wilde maken zullen we nooit weten, maar feit is dat er opeens een stuk af ging. Gemist, kan gebeuren, gewoon doorspelen. Gelukkig bleken een tweetal vrijpionnen dermate lastig dat het resterende eindspel van T+P tegen T+2p wel remise zou worden, ware het niet dat Hermans tegenstander de kracht van paard en toren onderschatte en pardoes mat ging. Een meevaller!
Op bord 2 werd Anne Haast getrakteerd op een 1.d4-d5 2.c3 opening, waar men in het algemeen nou niet echt blij van wordt. Gelukkig gingen beide partijen daarna snel tot actie over. Een serie combinaties volgde en toen de rookwolken waren opgetrokken bleek er een zetherhaling in te zitten waar niet meer aan te ontkomen viel. Van bord 3 heb ik vrij weinig meegekregen, behalve dat de partij redelijk gelijk opging totdat Lars Vereggen in alle haast een toren cadeau kreeg.
Stefan Beukema wist op 4 vrij snel gelijk spel te krijgen. Bij de overgang van de opening naar het middenspel wist hij een paar venijnige trucks op te zetten die zijn tegenstander al snel te machtig werden. Op bord 5 wist Bianca
Met 5.5 uit 6 op de hoogste borden was de overwinning al een feit, maar ook op de lagere borden viel er nog een hoop te genieten. Nick Bijlsma had met wit een machtig centrum weten op te bouwen, maar wel ten koste van een aantal zwakke pionnen. Toen zwart zich aan deze pionnen vergreep, leek wit een mooie koningsaanval te kunnen ontwikkelen. Zwart had echter toch nog voldoende tegenspel en met nog 3 minuten voor 15 zetten koos Nick eieren voor zijn geld via een zetherhaling.
Mart had op bord 9 het loperpaar gewonnen ten koste van een pion en het was nog maar de vraag of dit voldoende compensatie bood. Toen er nog wat een aantal stukken afgingen kwam er een dubbel toreneindspel op het bord met ongelijke lopers, waarin wit de zevende rij stevig onder controle had. Dit leek er wel kansrijk uit te zien, maar zwart verdedigde zich goed en de vrede werd even later alsnog getekend. Op bord 10 kon Winifred als invalster lang standhouden en leek ze zelfs even het betere van het spel te hebben. Ik heb gemist waar het precies fout ging, maar op een gegeven moment stond er opeens een wit paard op f7 en dat belooft meestal niet veel goeds.
Ikzelf wist op bord 8 mijn eerste overwinning voor De Stukkenjagers 1 te behalen, waarop ik het spreekwoord ‘de aanhouder wint’ wel erg toepasselijk vond. Wit zette de opening wat tam op, waardoor zwart het initiatief kon overnemen en via een reeks combinaties een tweetal pionnen kon buitmaken. Het ongelijke lopereindspel dat resteerde, waarbij de dames nog op het bord waren, kwam niet in de buurt van remise, mede door de onveilige koning van wit en een zwarte vrijpion op b2. Noemenswaardig was het moment waarop de b-pion promoveerde, waardoor ik even later Dbg1 en Dce3 met mat mocht noteren. Ik schaak nu toch al heel wat jaren en ik kon me niet herinneren ooit een damezet met dubbele letters te hebben moeten opschrijven.
Als chef de cuisine had Bianca wederom een uitstekend Italiaans restaurant uitgekozen, waar de wedstrijd nog eens uitvoerig werd geëvalueerd en alvast werd vooruitgekeken naar de komende wedstrijden. Door deze overwinning staat De Stukkenjagers namelijk een matchpunt los op Voerendaal en Wageningen. Het is nog wat vroeg om het woord ‘Meesterklasse’ in de mond te nemen, maar met een prima seizoenstart heeft Stukkenjagers alles nog in eigen hand!
Tijmen Kampman
Vught 2 - SJ 5
Voordat het prozaïsche deel aanvangt wil ik even ingaan op de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid. Dit zijn mensen met een wetenschappelijke mening, die mensen met een gekozen mening adviseren. Als je een mening kiest mag je regeren omdat het volk ook jouw mening gekozen heeft. Een aantal hinderlijke bijverschijnselen zijn, democratie en populisme. Deze week schafte de WRR de ‘allochtoon’ af. Enkele jaren gelden schafte Maxima de ‘Nederlander’ af en we zijn al enige tijd bezig ‘Zwarte Piet’ af te schaffen terwijl ik daarvan juist zeker weet dat hij niet bestaat. Het is dus mogelijk iets af te schaffen dat niet bestaat.
Nadat ik de eerste wedstrijd een bloedeloze remise had afgeleverd besloot ik de remise af te schaffen. Ik had dus nog twee opties, ongeveer hetzelfde als bij de verkiezingen in de VS. Ik verloor en gaf het ook toe. In de VS gaat er iemand verliezen waarvan één ervan het niet zal toegeven. Dat is weer het mooie van politiek en een van de grootste nadelen van schaken.
De, bij mijn weten enige hoogleraar in mijn team, speelde tegen iemand die sinds kort niet meer bestaat. Aan zijn naam kon je al zien dat het niet pluis was, en als je dan ook nog tegen Guus van Heck moet, ben je kansloos. Naast Guus zat Thomas iets uit te broeden wat niet klopte maar desondanks wel bestond. Thomas is een vakkundig illusionist. Uiterlijk is het al sprekend Hans Klok, maar hij maakt het volledig waar op het bord. Hij won maar een goede illusionist vertelt nooit hoe hij dat doet. Naast mij zat Emil te verliezen maar deed dat aanzienlijk minder tijdrovend dan ikzelf. Marieke deed wat een teamleider behoort te doen, remise maken en de einduitslag delegeren naar de laatste drie spelers. Deze voorbeeldige werknemers Paul Harry en Leo deden meer dan hun plicht. Je ziet het al aan hun bordzit, rustig en geconcentreerd. Zij geven je de indruk dat winnen helemaal niet zo moeilijk is.
'Paul Castermans speelde aan bord 6 tegen Frank Donders, een gepensioneerde man. Vanwege het geachte verschil in leeftijd en dus ervaring schonk hij dan ook op zet vijf alvast een pion aan Paul ter compensatie. Helaas voor hem zag hij deze vervolgens niet meer terug. In de positie die hieruit voortvloeide ontstonden er genoeg kansen op complicaties. Helaas zijn deze, zoals wel vaker, niet altijd in het voordeel van de oudere speler. Toen hij dan ook nog een tweede pion en een stuk verloor, leek het einde dan ook in zicht. Nadat de dames werden geruild, werd tot overmaat van ramp zijn toren ook nog eens gepend. Frank zag het somber in en besloot het punt aan De Stukkenjagers over te laten.'
Volgende keer zijn de broers Beukema er weer bij, dus als ik Marieke was, zou ik Emil en mij niet meer opstellen.
Toon M
Nadat ik de eerste wedstrijd een bloedeloze remise had afgeleverd besloot ik de remise af te schaffen. Ik had dus nog twee opties, ongeveer hetzelfde als bij de verkiezingen in de VS. Ik verloor en gaf het ook toe. In de VS gaat er iemand verliezen waarvan één ervan het niet zal toegeven. Dat is weer het mooie van politiek en een van de grootste nadelen van schaken.
De, bij mijn weten enige hoogleraar in mijn team, speelde tegen iemand die sinds kort niet meer bestaat. Aan zijn naam kon je al zien dat het niet pluis was, en als je dan ook nog tegen Guus van Heck moet, ben je kansloos. Naast Guus zat Thomas iets uit te broeden wat niet klopte maar desondanks wel bestond. Thomas is een vakkundig illusionist. Uiterlijk is het al sprekend Hans Klok, maar hij maakt het volledig waar op het bord. Hij won maar een goede illusionist vertelt nooit hoe hij dat doet. Naast mij zat Emil te verliezen maar deed dat aanzienlijk minder tijdrovend dan ikzelf. Marieke deed wat een teamleider behoort te doen, remise maken en de einduitslag delegeren naar de laatste drie spelers. Deze voorbeeldige werknemers Paul Harry en Leo deden meer dan hun plicht. Je ziet het al aan hun bordzit, rustig en geconcentreerd. Zij geven je de indruk dat winnen helemaal niet zo moeilijk is.
'Paul Castermans speelde aan bord 6 tegen Frank Donders, een gepensioneerde man. Vanwege het geachte verschil in leeftijd en dus ervaring schonk hij dan ook op zet vijf alvast een pion aan Paul ter compensatie. Helaas voor hem zag hij deze vervolgens niet meer terug. In de positie die hieruit voortvloeide ontstonden er genoeg kansen op complicaties. Helaas zijn deze, zoals wel vaker, niet altijd in het voordeel van de oudere speler. Toen hij dan ook nog een tweede pion en een stuk verloor, leek het einde dan ook in zicht. Nadat de dames werden geruild, werd tot overmaat van ramp zijn toren ook nog eens gepend. Frank zag het somber in en besloot het punt aan De Stukkenjagers over te laten.'
Volgende keer zijn de broers Beukema er weer bij, dus als ik Marieke was, zou ik Emil en mij niet meer opstellen.
Toon M
Wederom weet Stukkenjagers 6 zijn tegenstanders punten te ontfutselen
Met anderhalve punt speelt het team net zo goed als de vorige competitiepartij. Nu tegen de club van Stefan Hess, Oisterwijk 2. We hadden tevoren afgesproken te kijken naar mogelijkheden om te offeren.
Dit vonden we wel zo attent.
Achteraf zei Stefan: ‘Wat jullie doen is geen offeren dat is weggeven.’
Daar wil hij ook nog wel een keer een lesuur aan besteden. We hebben geantwoord dat dat niet nodig is. Dat onderdeel ‘Weggeven’ beheersen we als geen ander.
Onze last minute omzetting in het team waarbij Hans van Driel op bord 4 speelde heeft zijn vruchten afgeworpen. Hij behaalde een fraaie remise tegen Hans van Orsouw (1506). Knap hoor.
Ivar die verzocht had op bord 7 met wit te mogen spelen, had beloofd te winnen. Helaas Cor Zijlmans (1394) wist niets van die belofte en had er lak aan.
Andries ging te vroeg in de aanval met g4. ‘Foutje! Bedankt’ zei Bonny Strik (1484).
René Davidse kwam na een langdurig partij op het eind slechts één stuk te kort tegen Nico de Bresser(1220). Het was helaas een toren en derhalve dikke pech. De mooie reeks in de competitie kreeg hier geen vervolg.
Bjoern zat met zijn gedachten bij de fraaie folder die hij ontworpen had
voor het vrije inloop schaak op vrijdag middag. Hij werd langzaam gewurgd door Thom Grijsbach (1375).
Veel beter verging het de teamleider niet, veel stukken op het bord. Één ondersteunend stuk eruit getrokken en de hele boel stort in. Rob de Wolf (1456) sloot de partij af met een stikmat. Ik vond het een beetje flauw om te vroeg op te geven (daar heeft nog nooit iemand mee gewonnen), derhalve gunde ik hem die fraaie combinatie.
Gelukkig hadden we Osman die tegen zijn vrouwelijk tegenstander (1375) met heel zorgvuldig spel de partij winnend beëindigde.
Een aparte vermelding krijgt Ardy. Hij speelde voor ons team zijn laatste partij. Hij vertrekt naar Bulgarije en vierde gisteravond zijn afscheidsfeestje. Er was eten en drinken en redelijk veel stukkenjagers uit ons team. Ik had nog gezegd rekening te houden met de wedstrijd van zaterdag. We hadden hem als afscheidscadeau, naast de andere cadeaus,
graag een mooie overwinning gegund. Helaas het leven van een schaker zit vol teleurstellingen zeker tegen een Ruud Jacobs (1558).
Desondanks wensen we hem en Desy, zijn partner, alle goeds in dat verwegland. Hij blijft altijd welkom in ons team
Daarnaast kan niet onvermeld blijven dat we grootmoedig een van onze hogere ratingspelers, die momenteel in een bloedvorm verkeert, uitgeleend hadden aan Stukkenjagers 3, alwaar hij een winnende remise wist te scoren waardoor de matchpunten werden binnengehaald. Het gaat natuurlijk over onze Cees Zoontjens tegen een 1700 plus plus tegenstander. Hiermee hebben we weer goodwill gekweekt wat zich mogelijk in een later stadium wel weer laat uitbetalen.
Wil Wouts TL
Dit vonden we wel zo attent.
Achteraf zei Stefan: ‘Wat jullie doen is geen offeren dat is weggeven.’
Daar wil hij ook nog wel een keer een lesuur aan besteden. We hebben geantwoord dat dat niet nodig is. Dat onderdeel ‘Weggeven’ beheersen we als geen ander.
Onze last minute omzetting in het team waarbij Hans van Driel op bord 4 speelde heeft zijn vruchten afgeworpen. Hij behaalde een fraaie remise tegen Hans van Orsouw (1506). Knap hoor.
Ivar die verzocht had op bord 7 met wit te mogen spelen, had beloofd te winnen. Helaas Cor Zijlmans (1394) wist niets van die belofte en had er lak aan.
Andries ging te vroeg in de aanval met g4. ‘Foutje! Bedankt’ zei Bonny Strik (1484).
René Davidse kwam na een langdurig partij op het eind slechts één stuk te kort tegen Nico de Bresser(1220). Het was helaas een toren en derhalve dikke pech. De mooie reeks in de competitie kreeg hier geen vervolg.
Bjoern zat met zijn gedachten bij de fraaie folder die hij ontworpen had
voor het vrije inloop schaak op vrijdag middag. Hij werd langzaam gewurgd door Thom Grijsbach (1375).
Veel beter verging het de teamleider niet, veel stukken op het bord. Één ondersteunend stuk eruit getrokken en de hele boel stort in. Rob de Wolf (1456) sloot de partij af met een stikmat. Ik vond het een beetje flauw om te vroeg op te geven (daar heeft nog nooit iemand mee gewonnen), derhalve gunde ik hem die fraaie combinatie.
Gelukkig hadden we Osman die tegen zijn vrouwelijk tegenstander (1375) met heel zorgvuldig spel de partij winnend beëindigde.
Een aparte vermelding krijgt Ardy. Hij speelde voor ons team zijn laatste partij. Hij vertrekt naar Bulgarije en vierde gisteravond zijn afscheidsfeestje. Er was eten en drinken en redelijk veel stukkenjagers uit ons team. Ik had nog gezegd rekening te houden met de wedstrijd van zaterdag. We hadden hem als afscheidscadeau, naast de andere cadeaus,
graag een mooie overwinning gegund. Helaas het leven van een schaker zit vol teleurstellingen zeker tegen een Ruud Jacobs (1558).
Desondanks wensen we hem en Desy, zijn partner, alle goeds in dat verwegland. Hij blijft altijd welkom in ons team
Daarnaast kan niet onvermeld blijven dat we grootmoedig een van onze hogere ratingspelers, die momenteel in een bloedvorm verkeert, uitgeleend hadden aan Stukkenjagers 3, alwaar hij een winnende remise wist te scoren waardoor de matchpunten werden binnengehaald. Het gaat natuurlijk over onze Cees Zoontjens tegen een 1700 plus plus tegenstander. Hiermee hebben we weer goodwill gekweekt wat zich mogelijk in een later stadium wel weer laat uitbetalen.
Wil Wouts TL
SJ Denk
Vandaag kreeg ik het gevoel dat mijn schaakleven misschien wel voltooid was. Was het een impuls? Was de zorg van de wedstrijdleider ontoereikend? Er lag geen blunder aan ten grondslag. Ik kreeg nog steeds tegenstanders. Ik won zelfs nog weleens maar ik merkte dat ik met steeds meer tegenzin de klok indrukte. Ik keek totaal niet meer uit naar de additional time en rokeerde alleen nog uit verveling lang. Vluggeren deed ik steeds langzamer. Ik belde de heer Van der Staaij van de SGP. Deze kon in de bijbel niks vinden over het schaakspel maar verzekerde me wel dat het niet aan mij is om te twijfelen aan de zin van het schaakspel. De SJ-rating is niet geschapen om gedachteloos te negeren. Je schaakt niet alleen voor jezelf. Er is altijd de plicht de waarheid boven tafel te krijgen, en uit die waarheid ontstaat de natuurlijke rangschikking zoals de schepping bedoeld is, aldus Kees van der Staaij. ‘Beste Kees, er is toch Fritz en sinds de invoering van het mentorschap en de schaaklessen op woensdagavond, is er een overvloed aan waarheid.’ ‘Beste Toon, er zijn zo veel waarheden, dat het je taak is de leugens af te werpen.’
Ik voelde me steeds moedelozer en belde Pia Dijkstra met de mededeling dat ik enkele organen ter beschikking stelde. Zij vroeg enthousiast welke organen. De frontaalkwab en de hypothalamus heb ik niet meer nodig vertelde ik. Over de gyrus cinguli valt te praten die heb ik al in geen jaren meer gebruikt. Over twee dagen kon ik al terecht voor deze kleine ingreep. Ik fleurde toch enigszins op met deze beslissing. Nooit meer denken leek opeens erg aanlokkelijk.
De ingreep slaagde en er zijn nu drie Stukkenjagers met een significante ratingwinst. Ook kreeg ik weer lol in schaken. Weliswaar verloor ik daarna bijna alle partijen, maar toch ook nog twee remises tegen andere mensen met een voltooid schaakleven. Ik kocht nog steeds enthousiast schaakboeken en dat gaf een enorm weldadig gevoel. Ik streelde ze en zoog de geur in me op. Daarna zette ik ze liefdevol in mijn boekenkast bij de fictie.
Toon M
Ik voelde me steeds moedelozer en belde Pia Dijkstra met de mededeling dat ik enkele organen ter beschikking stelde. Zij vroeg enthousiast welke organen. De frontaalkwab en de hypothalamus heb ik niet meer nodig vertelde ik. Over de gyrus cinguli valt te praten die heb ik al in geen jaren meer gebruikt. Over twee dagen kon ik al terecht voor deze kleine ingreep. Ik fleurde toch enigszins op met deze beslissing. Nooit meer denken leek opeens erg aanlokkelijk.
De ingreep slaagde en er zijn nu drie Stukkenjagers met een significante ratingwinst. Ook kreeg ik weer lol in schaken. Weliswaar verloor ik daarna bijna alle partijen, maar toch ook nog twee remises tegen andere mensen met een voltooid schaakleven. Ik kocht nog steeds enthousiast schaakboeken en dat gaf een enorm weldadig gevoel. Ik streelde ze en zoog de geur in me op. Daarna zette ik ze liefdevol in mijn boekenkast bij de fictie.
Toon M
Bob Dylan en Hoogeveen
Toeval bestaat niet maar alles wat bestaat is puur toeval. Dit geldt natuurlijk al jaren voor mijn scores op het schaakbord maar dat doet nu even niet ter zake. De snelheid waarmee ik een verliespartij produceer is ongeveer dezelfde snelheid als waarmee Dylan een wereldhit produceert. Als poëzie in snelheid gemeten kan worden dan heeft hij het wereldrecord. Een week voor Dylan zijn nobelprijs won stuurde een schaakvriend mij het volgende nummer
If tomorrow was not an endless highway
If tonight was not a crooked trail
If tomorrow wasn't such a long time
etc.
Met diezelfde schaakvriend kocht ik een gitaar in Meppel en speelde meerdere Dylan songs voor hem. Nu prikkelde hij weer mijn Dylan verleden. Meteen ging ik grasduinen op Youtube. Op zijn eerste plaat speelt hij het nummer ‘In my time of dying’, een cover van Blind Willie Johnson uit 1929. Het enige nummer bij mijn weten dat hij met bottleneck speelt. Blind Willie doet het beter maar die was zwart en blind en daar valt niet tegen op te boksen. Het opvallende is, in het nummer van Dylan op Youtube, dat hij te zien is aan een schaakbord, met een tegenstander en een stelling. De partij is niet te vinden in welke database dan ook.
Mijn schaakvriend was helderziend over zeven dagen maar een andere Nobelprijswinnaar kon 37 jaar overbruggen. Elias Canetti schreef in 1935 ‘Het Martyrium’ en daarin kwam de dwerg Fischerle voor, die wereldkampioen schaken wilde worden. Zeven jaar voor zijn conceptie was de ambitie van Fischer om het wereldkampioenschap te verwerven reeds verwoord door Canetti. Theo heeft zeker ooit een fragment uit dit boek in het clubblad geplaatst.
Op dit moment hebben we een blog en dan krijg je cookies. Tevens vraagt de club of we ergens op willen clicken als we iets online bestellen. Ik click en de club verklikt mijn internetgedrag voor geld. Als onbezoldigd querulant protesteer ik hiertegen. Dit protest gaat niet werken en het waarom vind je
wederom in een boek van Elias Canetti. Dit boek heeft de titel: ‘Massa en macht’. Zijn inspiratiebron was de opkomst van het ‘Nationaal Socialisme’. Ook dit boek is nog steeds actueel. Daarom wil ik Bob Dylan als president van de VS. Ik ken zijn antwoord al, ‘It ain't me babe’. But no one plays the blues like Blind Willie Mc Tell.
Toon M
Onhoudbare zaken en nepotisme
Let op dyslectici, het betreft hier geen bejaarde die alles onthoudt. Ik heb het over onhoudbare ballen en onhoudbare zaken. Onhoudbare ballen tref je aan in traditionele studentenverenigingen, met name Groningen, Leiden en Utrecht en in veel sportverenigingen. Verder kreeg alleen Jan van Beveren af en toe een onhoudbare bal.
Onhoudbare standpunten zijn er veruit het meest maar die worden, zelfs als de houdbaarheidsdatum al lang verstreken is, gewoon aangehouden. Het aanhouden van deze standpunten is zeer irritant maar er is niks tegen te doen. Men zegt weleens de aanhouder wint, maar dat is een onhoudbare zegswijze. Tot slot hebben we nog de geheelonthouder dat is een bejaarde die niet meer drinkt en niks vergeet. Dat zijn nare mensen die blijven zeggen dat het vroeger beter was. Vaak zijn dit regelrechte querulanten. Omdat ze oud zijn gaan ze redelijk snel dood. Helaas zijn er querulanten in alle leeftijden, dus dat schiet niet op.
Dan nu het nepotisme. Als de teamleiders op de objectieve criteria van de SJ -rating een opstelling zouden maken en dat voorleggen aan het bestuur, dan vraag je om nepotisme. Daarom moet er een centraal gezag zijn. Dit heet bestuur. Dit bestuur draagt de nieuwe bestuursleden voor. Tevens stelt het bestuur de teamleiders aan. Dit laatste was geheel onbekend bij mij. Het is niet geformuleerd in de statuten, maar één bestuurslid vindt dit gebruikelijk en logisch. Een teamleider representeert de club en natuurlijk niet het team, aldus het bestuurslid. Het team dient te luisteren, ook naar onhoudbare uitspraken. Ik heb de voorzitter gevraagd om een mening maar hij zwijgt in alle talen.
Tot slot "Nomen est omen". De Romeinen vonden dit uit en is gebaseerd op de illusie dat de naam een voorspellende waarde heeft voor de ontwikkeling van de houder van de naam. Meteen heb ik alle namen van Romeinse keizers de revue laten passeren. Er bleek geen bal van de kloppen. Helaas heet ik Toon omdat mijn moeder dacht dat ik de toon zou zetten. Ook dit was een illusie. Ad Nagelkerke was medeoprichter en de eerste die de Stukkenjagers verliet vanwege onhoudbare meningen. Ik ben de laatste van de oprichters die de Stukkenjagers gaat verlaten. Een ‘sectio caesarea posterieur la lettre’.
Een Gaasbeekse Boy
Onhoudbare standpunten zijn er veruit het meest maar die worden, zelfs als de houdbaarheidsdatum al lang verstreken is, gewoon aangehouden. Het aanhouden van deze standpunten is zeer irritant maar er is niks tegen te doen. Men zegt weleens de aanhouder wint, maar dat is een onhoudbare zegswijze. Tot slot hebben we nog de geheelonthouder dat is een bejaarde die niet meer drinkt en niks vergeet. Dat zijn nare mensen die blijven zeggen dat het vroeger beter was. Vaak zijn dit regelrechte querulanten. Omdat ze oud zijn gaan ze redelijk snel dood. Helaas zijn er querulanten in alle leeftijden, dus dat schiet niet op.
Dan nu het nepotisme. Als de teamleiders op de objectieve criteria van de SJ -rating een opstelling zouden maken en dat voorleggen aan het bestuur, dan vraag je om nepotisme. Daarom moet er een centraal gezag zijn. Dit heet bestuur. Dit bestuur draagt de nieuwe bestuursleden voor. Tevens stelt het bestuur de teamleiders aan. Dit laatste was geheel onbekend bij mij. Het is niet geformuleerd in de statuten, maar één bestuurslid vindt dit gebruikelijk en logisch. Een teamleider representeert de club en natuurlijk niet het team, aldus het bestuurslid. Het team dient te luisteren, ook naar onhoudbare uitspraken. Ik heb de voorzitter gevraagd om een mening maar hij zwijgt in alle talen.
Tot slot "Nomen est omen". De Romeinen vonden dit uit en is gebaseerd op de illusie dat de naam een voorspellende waarde heeft voor de ontwikkeling van de houder van de naam. Meteen heb ik alle namen van Romeinse keizers de revue laten passeren. Er bleek geen bal van de kloppen. Helaas heet ik Toon omdat mijn moeder dacht dat ik de toon zou zetten. Ook dit was een illusie. Ad Nagelkerke was medeoprichter en de eerste die de Stukkenjagers verliet vanwege onhoudbare meningen. Ik ben de laatste van de oprichters die de Stukkenjagers gaat verlaten. Een ‘sectio caesarea posterieur la lettre’.
Een Gaasbeekse Boy
Abonneren op:
Posts (Atom)